ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΚΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ

Κα Μάνου είναι η δέφτερη φορά που αναγκάζομαι να γράψω επιστολή σε (επώνυμο)

και μάλιστα καλλιτέχνη .

Τον τελεφταίο καιρό στο φου μπου βλέπω ότι έχετε πάψει να ασχολείστε με το

επάγγελμά σας στο οποίο υπήρξατε αξιόλογη, και ξεκινήσατε να γράφετε ύμνους

στην κυβέρνηση του συριζος.

Το φουμπου όπως όλοι γνωρίζουμε είναι εργαλείο αναγνωρισιμότητας, πάρτε για

παράδειγμα εμένα που δεν με ήξερε ούτε η μάνα μου, τώρα με διαβάζουν κάποια

άτομα. Εμείς λοιπόν η πλέμπα δικαιούμαστε όχι μόνο να χρησιμοποιούμε αφτό το

εργαλείο για τη ματαιοδοξία μας αλλά και να λέμε και καμιά παπαριά μιας και το

κακό που μπορεί να κάνουμε δεν είναι εβρείας κλίμακας αλλά αφορά σε ένα πολύ

μικρό κοινό που ίσως μας διαβάζει.

Οπότε θα μου επιτρέψετε να αναρωτηθώ …… εσείς γιατί τα γράφετε όλα αφτά?

ανάγκη αναγνωρισιμότητας δεν έχετε ……. η μήπως έχετε …????

Σε μια  απάντηση σας φροντίσατε να διαχωρίσετε τη θέση σας από τη

ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ και τα τραγούδια που έχει περάσει στο πετσί μας  με την

ερμηνεία της λέγοντας  <Δεν ξέρω αν, τραγουδώντας πού και πού κάποια απ’ τα

τραγούδια της αδερφής μου Μαρίας Δημητριάδη στην προσπάθειά μου να
διασώσω τη μνήμη της και τη φωνή της στο χρόνο, σας έδωσα
την εντύπωση ότι μπορείτε να με βαλσαμώσετε και να με στήσετε
σαν τον Ελ Σιντ σε κανένα άλογο για να διαιωνίζετε τις
προσωπικές και τις συλλογικές σας αυταπάτες.> …. Κα Μάνου σας ορκίζομαι

πως η ΜΑΡΙΑ και τα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ της δεν  έχουν καμιά ανάγκη από σας και όσοι

αιώνες και να περάσουν θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας και καρφωμένα στη

καρδιά μας.

Κριτική στα πολιτικά γραφόμενα σας και στη πραγματικότητα που ζούμε και

με τον συριζα όπως και με τους προγενέστερους του δεν θα κάνω γιατί συχαίνομαι

( ‘αλλωστε βαριέμαι να μιλάω για τα αφτονόητα ), από την άλλη όμως σας

αναγνωρίζω το (επικίνδυνο λόγω θέσης) δικαίωμα που έχετε να λέτε ότι γουστάρετε.

Τελικά ίσως αναρωτηθείτε γιατί σας τα λέω όλα αφτά….. γιατί  εμείς που έχουμε μείνει

στα παλιά και δεν εκσυγχρονιζόμαστε όπως λέτε, εμείς που δεν θέλουμε την εβρώπη σας

που φτιάχνει πολέμους, σκοτώνει με χίλιους τρόπους, βασανίζει με εκατοντάδες άλλους,

ξεφτιλίζει με την ανοχή σας και όχι μόνο τον όρο δημοκρατία.Εμείς που σαν γνήσιοι

αιθεροβάμονες μας αρέσει να πορεβόμαστε στα σύννεφα με πυξίδα την ουτοπία μας

που είναι εφικτή. Εμείς όλοι (δυστυχώς λίγοι, μιας και εσείς οι βολεμένοι (άνθρωποι

του πνέβματος) έχετε μαζέψει πίσω σας εκατομμύρια τρομοκρατημένους) έχουμε απόλυτη

ανάγκη να μιλήσουμε και να ακουστούμε.

αααααα και κάτι τελεφταίο ……. όπως όλοι της κατηγορία σας και σεις μιλάτε για ομόνοια

και συμπαράταξη στον αγώνα ……. ποιον αγώνα κα Μάνου … βλέπετε τίποτε κοινό ανάμεσα

σε σας και σε μένα ?????  … μην κουράζεστε …. όχι απλά είμαστε εχθροί και δυστυχώς μέχρι

τα τώρα νικάτε εσείς και γω  χάνω …. είναι τόσο απλό .

.

.

.
Ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ
Υπήρξαν χρόνοι πάει περάσαν μυθικοί
Ούτε μπιλίνες ούτε έπη ούτε εποποιίες πια
Σαν τηλεγράφημα η στροφή πετά

Με φλογισμένα χείλη πιες γονατιστός
Απ’ το ποτάμι που το λένε γεγονός
Είν’ ο καιρός Που όλος βομβίσει σε τηλέγραφου χορδή
Είναι η καρδιά με την αλήθεια ίδιο μαζί

Μη λησμονήσετε να μνημονεύσετε τον ποιητή μας
Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι
Πριν σαράντα έξι χρόνια μίσεψε μακριά μας
Τι δουλειά έχει ο Μαγιακόφσκι;
Μας μίλαγε τακτικά ένας γέρος σύντροφος Μακεδόνας
Στη φάμπρικα γι’αυτόν
Όταν καμιά Κυριακή πίναμε καμιά ρακή από την πατρίδα
Και μετά τραγουδούσαμε τραγούδια της ξενιτειάς
Και τ’αντάρτικα
Είχε μείνει χρόνια στη Ρωσία
Κι έπαιρνε το βιβλίο με τα ποιήματα του Βλαδίμηρου
Όπως τον έλεγε
Και μας διάβαζε
Και θυμόταν τον άλλο Βλαδίμηρο
Και δάκρυζε καμιά φορά
Σαν πολλά να τά’πα
Γεια σας και πάλι