Βρώμικη γέννα

Βαριά και ανείπωτα
αυτά, που άλλοι αλαλάζαν
αυτά που μούσκευαν την πάνα σου
σαν ήσουν αλοιφή

βαριά κ ασήκωτα
αυτά, που άλλοι σε διατάζαν
να σαι υπάκουος λέει
να σαι καλό σκυλί

βαριά κ ασύγχωρα
αυτά, που άλλοι παρακάναν
σακί χρυσάφι και ουρανός με τιμαλφή

βαριά κ ανίδρωτα
αυτά, που άλλοι προσκυνάγαν
εσύ τους χάλαγες την συνταγή

πάρε με μένα
χάδι στερνό

κάνε με ένα
με ό,τι γερό

μονάδας γέννα
ζάρι γυρτό

μακρυά από σένα
φιλί σκυφτό

μάτωσε η πένα
ίσως να ζήσουμε .. κ οι διο

βαριά βαρίδια
ακούμπημα

φωτιά στις ράγες
σκούντηγμα

στάχτες στρωσίδια
πεθάναν τα ίδια

Ήρθαν τα νέα
ιδέα μαία

ίσως να ξαναγεννηθώ

Τελικά οι άνθρωποι ξαναγεννιούνται, διο και τρεις φορές αν χρειαστεί. Γεννιούνται χρεωμένοι και με νοσοκομειακές γάζες στα μάτια. Φως και σκοτάδι κυνηγιούνται πάνω στις απέραντες πεδιάδες ενός κομποστοποιημένου πολιτισμού που αιμορραγεί. Ο θάνατος και η γέννα κονταροχτυπιούνται σαν βρέφη αποκομμένα από το μητρικό γάλα. Οι άνθρωποι ξαναγεννιούνται. Ο θάνατος χάνει στα σημεία και το ζύγι της απρόσμενης γοητείας του κινδύνου παίρνει τα ηνία. Οι Δον Κιχώτες καλπάζουν με την δύναμη που κυοφορεί το δίκαιο λάβαρο. Παίρνουν φόρα για το μεγάλο πέταγμα .. το δυσήνιο