ΜΕΡΕΣ …..

Μέρες κενές, βουτηγμένες στη σύφιλη

περιχαρακωμένες από μια σφουγγαρίστρα

κι ένα κουβά γιομάτο χλωρίνη,

που κρύβει τα απόνερα ζωής αναίτιας.

Μέρες θέρους που φοβάται να ρθει

στη θέα της απόγνωσης

που θε να βρει μπροστά του.

Μέρες που ο αγέρας τους μυρίζει φορμόλη

και σκατά ανθρώπινα

βγαλμένα από σάπια μυαλά υπανθρώπων.

Μέρες θαμμένες στη γοερή σιγαλιά

που μονάχα σε νεκροταφεία συναντάς,

κει που η χήρα ανάβει το καντήλι

του αντρός της καταριόντας

για τη τόσο δα μικρή σύνταξη.

Μέρες Μυκονιάτικες,

όπου ο κάθε πολύς επενδύει αμύθητα ποσά

προς απόκτηση της πολυπόθητης ευτυχίας.

Μέρες βουτηγμένες στη βλεννόρροια

ενός ξετσίπωτου καθωσπρεπισμού

που διαφεντεύει πόρνες συνειδήσεις

στα σοκάκια της κεντρικής αγοράς Αθηνών.

Μέρες σφραγισμένες με τη βούλα

της απανθρωπιάς,λεπρές, χολεριασμένες,

που τη λαμπρή νύχτα της Ανάστασης

προσμένουν.