Αβάσταχτη η αλαφράδα του τόπου αφτού που τα φτερά του απλώνει, το σύμπαντο να αγκαλιάσει. Αβάσταχτη κι η καταχνιά που αφήνει τούτο το αποχείμωνο αναμαλλιασμένο και στέρφο από προσδοκίες. . Δ... Read more
Καθισμένος ανακούρκουδα στην αναπαφτική σεζλονκ του, με κρασί στο ένα χέρι και το βιβλίο με τα ποιήματα στο ζερβό, αγνάντεβε την φύση που νωχελικά απλώνονταν κάτου ίσα μπροστά από την βίλα τ... Read more
(Λύπη) το όνειρο, λείπει η λύπη, έλλειψη θλίψης μιας και λείπει ο άνθρωπος, περιχαρής η θλίψη με την απουσία της. . Δεν μου λείπει κανείς μιας και λείπω εγώ, όσο για σας τους λοιπούς, αδιαφο... Read more
‘Ακου ανθρωπάκο, όταν γεννήθηκες σου μίλησαν για θεούς που ναι πάνω από σένα και καθορίζουν την μοίρα σου,που και που σε αφήνουν και να αποφασίσεις αν θα πας στα τάρταρα. Σου μίλησαν γ... Read more
Είπες θεός θε να γενείς, απ’ εξ αρχής την πλάση να σμιλέψεις. Και τρανός έγινες και η μεγαλοσύνη σου τα πέρατα των οριζόντων διάβηκε και στα στόματα όλων το όνομά σου ψελλίζονταν. . Εί... Read more
Σου γράφω με τις τελεφταίες σταλαγματιές ανάσας που απόμειναν στο τρεμάμενο απ’ το δειλινό χέρι μου. . Θέλω να σου θυμίσω ερώτους κι αναπάντεχες προσμονές που το συναπάντημα μας σημάδε... Read more
Όσο γράφω τόσο ζηλέβω αφόρητα τον μπάρμπα Κώστα τον Βάρναλη, ίσως γιαφτό δεν γράφω πολύ πια. Επειδή όσο και να καμώνομαι δεν φτάνω την απλότητα του, τις καθημερνές αραδιασμένες λέξεις του, τ... Read more
Φτιαγμένη από αίμα, λάσπη και αστροφεγγιά ήσουν, ολόρθη με δυο χαρακιές, μια στο πρόσωπο, που στάβρωνε δυο μουσκεμένα μάτια και μια καταμεσής στα στήθια, που μάβρο γάλα στάλαζαν λυπημένα, έρ... Read more
Χαράματα ήταν σαν σου ‘πα να φυλάγεις στη ζωή σου στιγμές πολύτιμες, καμωμένες από αγώνες και λέφτερα ιδανικά. . Ήταν τότες που το βλέμμα σου οριζόντους ατέλεφτους σπάθιζε, ξανοίγονταν... Read more
Τέσσερα άψυχα κορμιά κείτονταν πνιγμένα στο αίμα, στη γωνιά Στουρνάρη και Πατησίων. Ένα ματσάκι μαργαρίτες σφιχταγκαλιασμένες στο χέρι της μιας και μια τσαλακωμένη φωτογραφία ενός φαντάρου τ... Read more
Ήταν καλά τα χρόνια που περάσαμε, μου ψιθύρισες τη στιγμή που το ξέφωτο πρόβαλε ομπρός μας σα μια στάλα απανεμιάς βουτηγμένη στη λήθη. Θυμάμαι πως έγειρα λιγάκι πάνω σου να αποφύγω το αγκάθι... Read more
Καθρεφτιζόσουν ώρες ατελέφτητες στον σπασμένο καθρέφτη, την τελειότητα αναζητώντας, ενώ εγώ διάβαζα για την απύθμενη έλλειψη νερού στο Μπαγκλαντές. . Μετρούσες, άδοντας σε ήχο πλάγιο βυζαντι... Read more
Είμαι όμορφη? Ρώτησε με βλέφαρα υγρά και μια προσμονή ανέσπερη. Είμαι? Ξαναψέλλισε, με στήθια παλλόμενα και μια παλάμη υψωμένη να ικετέβει τα σύγνεφα σταλάζοντας το αίμα της στην γης. . Είμα... Read more
Enter your email address to subscribe to this blog and receive notifications of new posts by email.
Email Address
Subscribe
2015 Powered By Anorthografies.net
