Δεν είναι δειλία, ούτε υπεκφυγή, αλλά επιλέγεις το κοντινότερο ταξίδι με το πιο φτηνό εισιτήριο.
Το 104 γυρνάει στο μυαλό μου, θα ρθει και η ώρα τους.
Θέλω να γίνω ρίζα, ρίζα βαθιά. Έχεις δει κάτι αιωνόβιους πλάτανους; Δεν θέλω να γίνω τέτοιος, αλλά σίγουρα θα χανε γαμώ τις ρίζες.
Μου είχε πει ένας καλός φίλος ”αν είσαι πλάτανος δέξου το, αν είσαι κισσός παραδέξου το”.
Μα πόσο δύσκολο φαντάζει να είσαι κισσός και να μην λογάς το εαυτό σου για πλάτανο, ούτε που ξέρεις πως μοιάζει ο κανονικός, είσαι πολύ κοντός να τον θωρήσεις, μάλλον ελλειπτικό αλλά καλό.
Μερικές φορές μου λέω σταμάτα, άλλες φορές μου λέω ξεκίνα, όχι συνέχισε, ξεκίνα.
Κάποτε είπα να πάω να μείνω κοντά στην Αθήνα για να είμαι κοντά στη δουλειά μου.
Αργότερα είπα να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται από εκεί για να με κοντά στη ψυχή μου.
Αν με ρωτάς, εκεί που ήμουν είμαι, μα η ντουλάπα μου είναι συνέχεια σα να γύρισα μόλις από ταξίδι.
